Είπα πως αν γίνω καλά θα αφήσω κάτω το στυλό
και θα πάω να βρω ένα βουνό να μεγαλώσω τα παιδιά μου,
ως τότε θα ηχογραφώ το μπέρδεμα
τα βράδια που μπερδεύεσαι να ακουμπάς στην καρδιά μου,
συγχώρεσε με για τον τρόπο μου
γιατί όταν αράξαμε έτυχε να χω τα δικά μου,
στράβωσα γιατί μίλαγες με τουπέ
δεν ξέρω τίποτα για σένα και εσύ όλα τα μυστικά μου,
συζητώ και γράφω, γράφω συζητώντας με τα αδέρφια
ανταλλάζουμε μπερδέματα να βγούμε απ’τον ιστό
καμιά φορά η σημασία της λέξης κρύβεται στον τρόπο
για αυτό και εγώ τους λέω πως αγαπάω όχι αγαπώ!
Οικογένεια λέω αυτούς που ήταν εδώ πριν κάνω views
πριν τους βάλει η δικιά τους τα σκυλιά για να γουστάρουν,
στην γειτονιά μου λέω στους μικρούς
να τα γράψουνε στα αρχίδια τους όλα και να ραπάρουν,
πες μου ποια μάνα θα μαι πει κακό παράδειγμα
γιατί είπα στο παιδί της να κάνει αυτό που νιώθει,
καλημέρα αδέρφια, ει στο λόγο μου
θα κάνω τους κατοίκους να νιώσουν σε αυτή τη πόλη.
Έχω κλειστεί τελευταία μα είμαι καλά
κεντάω τον αργαλειό να βγούνε τα εσώψυχα του χειμώνα,
βούρκωσα ρε σκύλε όταν σε άκουσα να λες
“Θανάση σε ακούω 2 μήνες μα είναι σαν να σε ξέρω χρόνια!”
Έχω κάνει λάθη που για αυτά δεν κοιμάμαι καλά
έχω πληγώσει ρε μουνιά μα έχω αγαπήσει περισσότερο,
να’ναι καλά όπου και να΄ναι μα δεν ανήκουν εδώ
όσοι θέλουν να μου κλέψουν το χαμόγελο.
Ποτισμένες ελπίδες, μαύρη τρυπά και φρίκες
δεν ανήκει η ψυχή μου εδώ γι αυτό γράφω τις νύχτες,
δεν είμαι όσα σου είπαν, εγώ είμαι όσα είδες
σαν τα παιδιά της κερκίδας ρομαντικοί αλήτες.

Τόσα χρόνια φοβάμαι μη με μισήσει ότι αγαπώ
ΟΟΟΟΟΟΟΟ
Μα απόψε αδερφέ μου δεν φοβάμαι να φοβηθώ
ΟΟΟΟΟΟΟΟ

Novel

Πες μου αδερφε μου τι εχω παθει; και παλι νιωθω πιεση
παλι ανοιγω στομα για να γινει η αποσυμπιεση,
παλι δεν κοιτάξαν τη ψυχη μα την αμφιεση
και παλι το τηλεφωνο μου χτυπησε με διεση.
Πάλι, τα ίδια, να παίζει αυτή παιχνίδια
να ψάχνω την αλήθεια να με ζώνουνε τα φίδια,
πάλι στα τσακίδια θα στείλω οποίον μου πει
ότι ο στόχος που έχω βάλει αδύνατο να το να πιαστεί
πάλι χωμένος είμαι εκεί που ήμουνα χθες,
πάλι τους ακούω να μας δίνουν εντολές
πάλι γράφω για πληγές, τι μου λες πάλι;
πάλι δεν κοιτάς τι κάνεις και σε νοιάζει το τι κάνουν όλοι οι άλλοι, πάλι..
είμαι εδώ για να σου πω αυτά που νιώθω
πάλι σε πληγώσανε και κλείστηκες γαμώτο,
πάλι είδα τον κόσμο να φαντάζει τόσο άδειος
πάλι αναπολώ στιγμές που ένιωθα γεμάτος
ναι πάλι πατάω σε μπίτια, πάλι βλέπω τα ίδια σπίτια
πάλι έπεσα στα δίχτυα που ειχα πει πως δεν θα πέσω,
όσο και να πονέσω, στο τέλος θα τ’ αντέξω
πάλι μόνος μου τα γάμησα και μόνος θα ξεμπλέκω.
Πάλι στο αμάξι κολλημένος μεσ’ τη κίνηση
να φτύνω ακαπέλα με την Μάγια πίσω κάθισμα
πάλι υπόσχομαι πολλά στον εαυτό μου για το μέλλον…
πάλι δεν έκοψα το κάπνισμα!

Lobo
Eι στο ‘πα δεν θα είμαι όπως πρώτα το ξέρω ξεκολλά
Εγώ σηκώθηκα στα πόδια μου ασ’ την κατηφόρα
Aσε την φόρα που είχα πάρει k αν μου βγήκε σε κακό
Εγώ εδώ το πολεμώ ποιος τον γαμάει τον γκρεμό
Απ’τον λαιμό μέχρι τα αρχίδια μπλεγμένοι στα δίχτυα
Ψάχνουμε δείγμα πνοής μέσα στα συντρίμμια
Κάθε πέρσι και καλύτερα, Κάθε φέτος τα ίδια
Το ένα μάτι στα σκουπίδια και το άλλο στα παραμύθια
Κι όσα παιχνίδια δεν έπαιξα με στοιχειώνουν τα βράδια
Έψαχνα μάλλον να αποδράσω μέσα στα σκοτάδια
Καημός και παρακάλια εδώ η ζωή μας άδεια
Εμπρός γκρεμός και πίσω φλόγα
Τα νιάτα ρημάδια
Πόσους στίχους να σου γράψω τελικά
Πόσα λάθη συγχωρεί και προχωράει καρδιά
Πόσα χιλιόμετρα κουβάλησα την άδεια μου ματιά
για να αποδράσω απτά δεσμά Που δένουν αθώα μυαλά
Εγώ το ξέρω καλά
Εγώ στο ορκίζομαι το έμαθα καλά
Εγώ δεν έψαξα ποτέ μου τα πολλά
Εγώ και εγώ εγωιστής από καρδιά
Κοιτάω στα μάτια
Εμπρός τα βήματα σε πίσω μονοπάτια
Η ελπίδα μες τα μάτια σβήνει πάντα τελευταία
Αν δόσεις παίρνεις όλα είναι αμοιβαία
ίδια τα νέα ίδια τα πρόσωπα που αναπολούμε πάλι
το rap να σβήνει την φωτιά που ανάβει το κεφάλι

11