Και θα ‘ρχονται τα δύσκολα τα βράδια
η λήξη της μικρής ανακωχής
θα μοιάζουν τα δωμάτιά μας άδεια
θ’ αρχίσει να νυχτώνει πιο νωρίς

θα είναι κάθε παύση πιο μεγάλη
ασκήσεις κεκλεισμένων των θυρών
θα ζήσουμε όπως ζήσαν κι όλοι οι άλλοι
στον κύκλο των χαμένων εραστών

εσύ με το γνωστό χαμόγελό σου
λιγάκι πιο σπασμένο από παλιά
σα να ‘χεις πάντα κάτι στο μυαλό σου
θα μένεις με τα φώτα χαμηλά

κι εγώ μ’ όλα τα φώτα αναμμένα
ανάκριση κι απόψε ως τις τρεις
πώς μπόρεσες να ζεις χωρίς εμένα
κι εσύ δε θα ‘σαι εκεί για να μου πεις

και θα ‘ρχονται καινούρια καλοκαίρια
κι οι δυο θα δοκιμάζουμε ξανά
και θα ‘ρθουν πρωινά και μεσημέρια
κι εμείς δε θα θυμόμαστε συχνά

και θα ‘ρχονται τα δύσκολα τα βράδια
η λήξη της μικρής ανακωχής
τη νύχτα φωσφορίζουν τα σημάδια
γι’ αυτούς που συνηθίσαν στο χωρίς