Δε ζητιανεύω την αγάπη
δε χάνω πάλι τις στιγμές
κρυμμένος είμαι στο σκοτάδι
περιμένω πάλι να μου λες.

Πως θα είμαι εγώ ο ερωτάς σου
ήλιος που βάζει τις φωτιές
πόσο μου λείπει το άρωμά σου
περιμένω πάλι να με θες.

Κι αν ζω τώρα από θαύμα
μες τη νύχτα μες το κλάμα
περιμένω θα γυρίσεις και εγώ να σωθώ
κι αν είναι η αγάπη ψέμα
πες μου ακόμη άλλο ένα.

Μια ζωή μαζί σου θέλω να ονειρευτώ
μόνος ξαπλώνω στο κρεβάτι
νιώθω τις σκέψεις πυρκαγιά
που με τυλίγει μες το βράδυ
μοιάζει ο ήλιος με σκιά.

Είσαι η γυναίκα της ζωής μου
η πιο ζεστή μου συντροφιά
δεν υπάρχει άλλη στην ψυχή μου
είσαι η πιο ωραία ζωγραφιά.