Λένε πως όλα ειπωθήκανε μα δες
υπάρχει κάτι ακόμα μέσα στις σιωπές
κάτι φωνάζει, κάτι που μοιάζει
να ξέρει αυτό που κρύβω να το ξεμπροστιάζει.

Αθώο αγρίμι , αλαφιασμένο αλυχτά
ανοίγει μέσα μου υπόγεια στοά,
παιδί κρυμμένο,παρατημένο
γίνεται αντάρα και γυρνάει λαχανιασμένο.

Χρόνια και χρόνια να αλλάξω προσπαθώ
μα ξέρει το όνομα μου το αληθινό
κι όλο φωνάζει, δεν ησυχάζει
πατάω φρένο εγώ, εκείνο δίνει γκάζι.

Θα βάλω τέρμα στα ηχεία τις σιωπές
κι ας λεν πως όλα ειπωθήκαν μέχρι χτες
ν’ ακούμε μόνο, αυτό το κάτι
πιστό σκυλί που μας προσμένει στην Ιθάκη.