Άπιαστη που είναι η χαρά
σαν το νεράκι τρέχει, σαν το πουλί πετά.
Με το ένα χέρι της, κοντά
να πας όλο σου γνέφει, με το άλλο χαιρετά.

Χαρά μου ψεύτρα κι όμορφη,
χαρά που δεν σε βρήκα, όπου κι αν σ' έψαξα,
στου έρωτα το χρυσό κλουβί
σε έκλεισα και δεν βγήκα
μα πάλι σε έχασα.

Χαρά μου ακατάδεχτη
στο κάλεσμα του πόνου, στάσου για μια στιγμή.
Βάλσαμο ρίξε στην πληγή
που έχει η ψυχή του μόνου,
τέλειωσε η αντοχή.

Χαρά μου ψεύτρα κι όμορφη,
χαρά που δεν σε βρήκα, όπου κι αν σ' έψαξα,
στου έρωτα το χρυσό κλουβί
σε έκλεισα και δεν βγήκα
μα πάλι σε έχασα.