Στην άμμο είχα χτίσει τα παλάτια μου
Και ξόδευα τις μέρες και τα βράδια μου
Σε πράγματα ασήμαντα κι εφήμερα
Ήταν η ζωή μου μια χίμαιρα

Σαν πλοίο ακυβέρνητο στα κύματα
Με πήγαιναν του έρωτα τα βήματα
Μου λέγαν θα χαθείς και χαμογέλαγα
Λιμνούλες μου φαινόντουσαν τα πέλαγα

Κι εκεί που πίστευα πως όλα τα’χω δει
Μπροστά μου φανερώθηκες σαν Άγγελος εσύ
Την πάτησα, τρελάθηκα
Μαζί σου χάθηκα

Θυμάμαι πάντα μ´έσπρωχνα στα όρια
Κι αν στένευαν πολύ τα περιθώρια
Πατούσα απλά το γκάζι και προσπέρναγα
Γινόμουνα καπνός και πέταγα