Είχα φόβο πως ίσως το κλείσαν
μα όταν μπήκα αυτοί με γνωρίσαν
μ’ οδηγήσαν στο ίδιο τραπέζι
με το ράδιο συνέχεια να παίζει

Ο καφές, όπως τότε, στην χόβολη
κι οι θαμώνες πιστοί, και καλόβολοι
ανεργία, ποδόσφαιρο, πρέφα
και στον τοίχο παλιά Γενοβέφα

Τα στοιχήματα, πάνω στην τσόχα
πως θα ήταν εδώ, δεν τους το ‘χα
ίδια πρόσωπα, μα όλο ρυτίδες
ταβλαδόροι καλοί κι ατζαμήδες

Και στον πάγκο από πίσω, εκείνη
τα ποτήρια έχει μόλις ξεπλύνει
λυγερή γερασμένη Αφροδίτη
και Μαντόνα του γκρι νεροχύτη