Ξέρω μια πόλη ερωτική μέχρι θανάτου
Ύμνο δε γνώρισε ποτέ
Λιώνει κατάφωτη το βράδυ του σαββάτου
Την ομορφιά της ξεπουλάει στον καφενέ

Απ το Ιόνιο στο αιώνιο με πηγαίνει
Με διώχνει και μ ακολουθεί
Όταν τη βρίζω η αγκαλιά της με ζεσταίνει
Κι όταν τη νιώθω μ απωθεί

Χάθηκες μικρή μου πόλη
Σταγόνα στον ωκεανό
Ψέματα σου λένε όλοι
ότι ζεις στον τόπο αυτό

Ξύπνησες μονάχη μόνη
Μεθυσμένη με κοιτάς
Εγώ μένω εσύ φεύγεις
Κι από μακριά γελάς

Σαν από χρόνια ξεχασμένη σε κελάρι
Καλά κρυμμένη μουσική
«ο ελαιώνας γύρω η θάλασσα κι ακόμη...»
ακόμη ψάχνεις το γιατί

Ξέρω μια πόλη ερωτική μέχρι θανάτου
Ύμνο δε γνώρισε ποτέ
Μια σφαίρα κρύβει ο ποιητής μες την καρδιά του
Τη ρετσινιά της κουβαλάμε ρεφενέ