Το δικό μου δωμάτιο έχει φως αναμμένο
κι ανοιχτό το παράθυρο για να μπαίνει η βροχή
είναι ο τοίχος του κόκκινος το μπουφάν κρεμασμένο
και τα βράδια στο πάτωμα τραγουδάει η σιωπή...

Στο δικό μου δωμάτιο τη μορφή σου ανασαίνω
και στη σκέψη σου ξέχασα πως κοιμάμαι αλλού
έχει θέα το άπειρο το κρεβάτι στρωμένο
και καθρέφτη προνόμιο ενός άλλου εαυτού...

Είναι αργά και δε γύρισα χρόνια με περιμένω
στο δικό μου δωμάτιο κάποιος για μένα θα ζει
μ' ανοιχτό το παράθυρο και το φως αναμμένο
στο δικό μου δωμάτιο δε χωράμε μαζί...