Πάλι όνειρα κερνάς
στο μεθύσι μιας βραδιάς
και στο σκοτάδι μόνη μου μένω.
Στην ζωή μου όλο περνάς σαν περαστικός βοριάς
και στα μισά του δρόμου πεθαίνω.

Πες δίχως ενοχές
πως μπορείς ανίερα τα χείλη μου να γεύεσαι,
μα πες ότι και να θες
μα δική σου αγάπη μη με λες.

Πάρε την ψυχή μου να πονάς μαζί μου
φόρεσε την ρούχο στον βοριά
πάρε και το δάκρυ να πιείς φαρμάκι
πιες το και έλα να μου πεις μετά
τι είναι να αγαπάς και να ξενυχτάς
τι είναι να φοράς ρούχο μιας βραδιάς.

Στο όνειρό μου σε φορώ
σαν το ρούχο το παλιό
και από την μυρωδιά σου δεν βγαίνω.
Πάλι έρχεσαι με πας, με φιλιά με ξενυχτάς
και όπως φεύγεις αργοπεθαίνω.

Πες δίχως ενοχές
πως μπορείς ανίερα τα χείλη μου να γεύεσαι,
μα πες ότι και να θες
μα δική σου αγάπη μη με λες.

Πάρε την ψυχή μου να πονάς μαζί μου
φόρεσε την ρούχο στον βοριά
πάρε και το δάκρυ να πιείς φαρμάκι
πιες το και έλα να μου πεις μετά
τι είναι να αγαπάς και να ξενυχτάς
τι είναι να φοράς ρούχο μιας βραδιάς.