Το ‘ξερα πως δε ρωτάς για μένα,
το ‘ξερες κι εσύ πως νοσταλγώ,
πέντε μήλα είχες δαγκωμένα
έπρεπε το έκτο να ‘μαι εγώ;

Άιντε τράβα παραπέρα,
άιντε κάνε παρακεί,
θέλει ο έρωτας αέρα
τράβα πέρα δεν τον βάζω φυλακή.

Σ’ έβλεπα που μ’ έπαιζες στα ζάρια,
μ’ έβλεπες κι εσύ να καρτερώ
δώδεκα σειρές μαργαριτάρια
σκόρπισες και θες και να στα βρω;

Άιντε τράβα παραπέρα,
άιντε κάνε παρακεί,
θέλει ο έρωτας αέρα
τράβα πέρα δεν τον βάζω φυλακή.