Είναι κάτι μέρες που η φωτιά δεν σβήνει
Και κάτι ψίθυροι στα αυτιά μου σαν πυξίδα και οδηγός
Δυό θέλω και μια ανάγκη τσιγάρα στο τασάκι
Σήμερα μαθαίνω να φωνάζω σιωπηλός
Περιπλανιέμαι στο χρόνο σαν μια κουκίδα στο άπειρο
Μα κάτι μέρες νιώθω πως ο κόσμος φτιάχτηκε για μένα
Είμαστε μάλλον φτιαγμένοι να βλέπουμε μέσα απ' το εγώ
Και να τα θέλουμε όλα δικά μας όλα ένα προς ένα, ε!
Από όσα γράφω την αγάπη κρατά
Όλα τα υπόλοιπα είναι φόβοι παντρεμένοι με ενοχές
Και αφού πιστεύεις πως τίποτα δεν κρατάει για πάντα
Όταν την νιώθεις μάθε να το λες
Δεν είμαι δάσκαλος, εγώ δεν συμβουλεύω μπρο
Δουλεύω τεχνικές δραπέτευσης απ' τον ιστό μου
Κάθε χρόνο και καλύτερος, ναι, και πιο ευτυχισμένος
Ως την μέρα που θα λένε γαμούσε ο συγχωρεμένος (άιντα!)
Σε λίγο ο Σώτος την κάνει για το κλειστό
Κάνα εξάμηνο θα μείνει λέει, θα 'ναι για καλό
Δεν τον φοβάμαι αυτός έμαθε κολύμπι στα βαθιά
Κατάπιε αμάσητο τον γάιδαρο τι να του πει η ουρά
Και εκείνη λέει με γοητεύει αυτή η μελαγχολία στα μάτια σου
Και εγώ αναρωτιέμαι αν αυτό είναι αγάπη
Γιατί θα πρέπει να θέλει απ' τη χαρά μου να χαρεί
Θα έπρεπε να θέλει να βλέπει την φάτσα μου να λάμπει
Καλωσορίζω δυό κοπρίτες στο σαλόνι μου
Τους λέω να 'ρθουν να δουν την γειτονιά από το μπαλκόνι μου
Μυρίζονται κάτι μέρες που ψάχνω κράτημα
Φυλακισμένο πνεύμα χάρηκα

Είναι περίεργο να σκέφτεσαι πώς θα 'τανε αλλιώς
Μα γιατί να 'τανε αφού όλα έχουν λόγο που συμβαίνουν
Θα το δεχτώ αδερφέ μου μα έχω τους λόγους μου
Να είμαι φυλαχτό για όσους χαίρονται όταν με βλέπουν
Έλα πάμε έχουμε αργήσει η Χαρά μας περιμένει
Λέει πως θα έρθει στην πλατεία το χάραμα μεθυσμένη
Έχει ζωή ο στίχος είπα ανασαίνει
Παραμύθι ή αλήθεια πες ποιος με καταλαβαίνει
Ότι έχω τα όνειρα μου και ένα κεφάλι μπουρδέλο
Μα για αυτό μ' αγαπάς εσύ δεν ξέρεις να υποκρίνεσαι
Έλα μαζί μου ψιθυρίζεις χαμογελάς να αμύνεσαι
Κάνε μου την χάρη μην συγκρίνεσαι
Απόψε γράφω για σένα όχι για μένα
Βασικά για μένα έλα τώρα κοίτα πόσο μοιάζουμε
Γιατί εμείς δεν φοβηθήκαμε να πούμε ότι φταίμε
Και όπου είδαμε τον πόνο τον αγκαλιάσαμε
Έλα μην χάνεσαι ψυχή βαστά γερά (βάστα!)
Να είναι περήφανη για μας η μάνα μας η νύχτα (η νύχτα)
Να μην ξαναγράψω για εμμονές και για κολλήματα
Που με σπρώχνουν να πίνω την αλήθεια (ε, ε!)
Πού 'σαι ρε Νάσο σε είχα χάσει καιρό
Μα τώρα που σε βρήκα τούμπα τα αστέρια θα φέρουμε
Αυτοί μας μάθανε το τι σημαίνει ψύχρα (ναι)
Και εμείς να γράφουμε κουπλέ στις ψυχές τους να μπαίνουμε
Είμαι ένα ελαττωματικό κωλόπαιδο
Μα ποτέ δεν κλάφτηκα για τα βάρη στην πλάτη μου
Είπα πως όταν έρθει η ώρα θα μιλήσω
Και αφού μ' αγαπάν οι αλήτες θα νιώσουνε τα γινάτια μου

Λόγος Τιμής, 2020, από μια γειτονιά της Αθήνας, τέλη Σεπτέμβρη
Για όσα φύγανε και όσα θα έρθουν, κρατάμε.