Σταμάτησα να ακούω τους γύρω μου γιατί είναι φταίχτες
Σταμάτησα να βλέπω TV γιατί είναι ψεύτες
Και δεν πιστεύω πια πολιτικούς γιατί είναι κλέφτες
Και όλοι μες στο σύστημά τους μαριονέτες
Δεν πειράζει ούτε καν σε νοιάζει να αφυπνιστείς
Τελειώνει η ταινία μα εσύ μένεις θεατής
Κι όσο πεινάνε κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν σπίτι θέρμανση
Εσύ μου λες πάλι για τη βραδινή σου διασκέδαση
Έκσταση θέλεις να ζεις κάθε στιγμή στην ένταση
Γαμήθηκες εχθές, φαντάζομαι βραδιά αξέχαστη
Την ιστορία μου τη γράφω με πένα και μελάνι
Και για να γράψω τα λάθη μου ένα χαρτί δεν φτάνει
Και δεν σβήνει είτε έχεις μπέσα είτε είσαι αρχίδι
και να αλλάξεις στην πορεία σου δεν αλλάζει το ταξίδι
Πλέον έχω ματιά ξυράφι και χέρια τσιμέντο
και απέχω από τον κολοκύκλο σας
Και προσέχω να μην έχω επαφές με ανθρώπους που ήθελαν να με φάνε
Δακρύσανε τα μάτια μου της ζωές μας πουλάνε
Που να 'ναι η αλήθεια που την έχουνε κρυμμένη
Μέσα στα ντουβάρια μια τουλίπα ανθισμένη

Και μάθε πως δεν υπάρχει πια δημοκρατία
Όπου δεν πίπτει λόγος έμαθαν να δίνεις βία
Βία υποκινούμενη όπου βολεύονται
Σκοτώσανε τον λύκο και τα πρόβατα ονειρεύονται
Ο εχθρός δεν έχει πρόσωπο ο εχθρός φοράει μάσκα
Και η μάσκα ονομάζεται Μέρκελ σαν τα όνειρά σας
Άνθρωποι που αλλάζουν μάσκες με βρώμικα χαμόγελα
και τη χαρά στις λάσπες ρίχνουν στα μάτια στάχτες
Οι στίχοι μου χτυπάνε όπως η μπάτσοι μετανάστες
TV εγωκεντρική κομπίνα, εδώ στήνουν απάτες
Μη μου πεις ότι δεν τα τρελαίνομαι φτύνω νάρκες
Προσοχή το που πατάς έχουν βάλει από δίπλα φάκες
Η νύχτα κρύβει μπελάδες, καυγάδες αληταράδες είναι λίγοι
Μα αυτοί που πουλάν είναι χιλιάδες και με πνίγει,
τυλίγει το εγώ μου τρόπο να ξεφύγει
Διαφυγή στη μουσική, η γνώση πόρτες ανοίγει
Μην ξεχνάς
Το γκρίζο της πόλης σε εθίζει, βυθίζει
σε φυλακίζει εγκλωβίζει μα δεν ξυπνάς

Δέκα χιλιάδες άστεγοι στο κέντρο της Αθήνας
Πρόβλημα που έγινε μέρος της ρουτίνας
Υποχείριο της ευρωπαϊκής βιτρίνας χρόνια τώρα
Ρε τα παιδιά των φαναριών γίνανε μπόρα
Με βλέμματα που απεικονίζουνε για ωριμότητα
πέρα από τα δήθεν πρότυπα κόπιες από πρωτότυπα
Δηλώνω ενάντια στις νεολαίες των κομμάτων
Είμαι πλατειακος από τη νεολαία των γάτων
Από τον πόλεμο των άστρων κατευθείαν στη Γη
Να ζω τον πόλεμο της επιβίωσης κάθε στιγμή
Γιατί είμαι γέννημα της αθηναϊκής κοινωνίας
Από γενιές στρωμένο το χαλί της μαλακίας
Εκπρόσωποι της πίστης στο βωμό της αμαρτίας
Καλύπτουν κομπίνες με πλάτες της εκκλησίας
Χριστιανοί ορθόδοξοι, εκπρόσωποι δημοκρατίας
Μέσα στην κολυμπήθρα και χριστιανός μετά βίας
Τα προτερήματα της πόλης είναι πια τα κέντρα τα εμπορικά
Μηχανές που κάνουν δουλειά για ψυχές και μυαλά
Ελεγχόμενη μάζα με δύο κουμπιά
Άφθονα ναρκωτικά τη νεολαία για να μη σκεφτεί ξανά
Έγινε μόδα στη γαμωγενιά μου το ΑCAB
Εύκολα φακελωμένοι και μας ‘κάναν ρουά ματ
Ρε είναι κόλπα σου λέω θέλουν να ράψουν το στόμα μου
Για αυτό τα δακρυγόνα φτιάχτηκαν για τα πνευμόνια μου
Πες στους ανάσα ακόμα έχω για να τραγουδώ, μετά βίας
Γιατί χωρίς τη μουσική δε ζω