Απ' τη γνωστή βρωμόπολη και το τσιμέντο της
Περίεργα παιδιά τριγυρίζουν μέσα στο κέντρο της
Γεμάτα τ' αστικά περαστικοί σκυφτά κεφάλια
Μυαλά μεσ' τη τανάλια τεμάχια Μαύρη ντάλια
Λεπτά τα συναισθήματα, λεφτά στην αναζήτηση
Αλκοόλ κυκλοθυμίες γυναίκες και διακίνηση
Κίνηση νεύρα, ενέδρα, έγινες ίδιος βέλος στη φαρέτρα
και μέτρα, σα πέτρα
Τα βράχια που σε χάλασαν και σου φάγανε νύχτες
Ανάλωσες το εγώ σου όταν είπες είναι όλες ίδιες
Στάθηκες στην άκρη του συρμού να ψάχνεις φως
Μα ένα γνώριμο χέρι σε τραβάει πίσω διαρκώς
Προχωρώντας ο παπάς σου είπε ο Θεός μαζί σου
Είπες δεν ήτανε ποτέ ρε, άντε γαμήσου
Η αγάπη κλειδωμένη στο πατάρι του σπιτιού
Σου χτυπάει για να ανοίξεις, τη γαμάς και πας αλλού
Έχουν βαλθεί να καταστρέψουν του κόσμου την ομορφιά
Αυξάνεται ο πληθυσμός στερεύουμε από ανθρωπιά
Πλέον ψάχνω τρόπους να ξεσφίξω τη θηλιά
Τ' οφείλουμε στον εαυτό μας μα πιο πολύ στα παιδιά
Κάνουμε σήμερα όλα εκείνα που δε κάναμε χθες
Εδώ το έδαφος του αύριο δείχνει ανασφαλές
Ξέρω πώς να 'μαι ο εαυτός μου δε ξέρω εσύ πως με θες
Κι αν δεν έχω αύριο λεφτά, θα μ' αγαπάς όπως χθες; για πες
Χτυπώ σε συνειδήσεις, κοιτώ ν' ανοίξεις
Το κλουβί δραπετεύσαμε ρε τι νομίζεις;
Χτυπάνε συνειδήσεις, μη τους ανοίξεις
Τώρα είναι η στιγμή την αλήθεια ν' αναζητήσεις

Μια σπίθα είν' αρκετή για να βάλεις πυρκαγιά
Βάλε φωτιά σ' ότι σε κοιμίζει πάμε
Εγκλωβισμένα τα πνεύματα σε χρυσά κλουβιά
Βάλε φωτιά σ' ότι σε κοιμίζει πάμε
Όσο η μάζα κοιμάται θ' ανοίγουμε μυαλά
Βάλε φωτιά σ' ότι σε κοιμίζει πάμε
Μια σπίθα είν' αρκετή για να βάλεις πυρκαγιά

Νύχτα μ' αμφιβολίες, μ' ανησυχίες νύχτα
Μέρα με προσωπεία, μέρα με μάσκες είδα
Όταν ο ήλιος φανερώνει αυτά που θες να κρύψεις
Σκάει το φεγγάρι ν' αγκαλιάσει ενοχές και τύψεις
Έχω παντρέψει το καλό μου μ' ένα κόλλημα
Όσα γράφω τ' απόγευμα βράδυ λέω στα κωλόπαιδα
Πρεσάρω τον Θανάση όσο μεγαλώνει σκόπιμα στο να
Σκέφτεται και να πράττει αυθόρμητα
Νύχτα με κόκκινο κραγιόν στο μεροκάματο
Παλικάρια δώρο τη νιότη στο θάνατο
Πιο σοφό μυαλό που γνώρισα ήταν αγράμματο
Βλέπει τα πάντα η ακρόπολη έχει το φάρμακο
Είδα τη λογική μου να πετάει ψηλά
κι εγώ πάνω από ένα χαρτί για μέρες να το απολαμβάνω
Δε παζαρεύω ιδανικά γι' αδέρφια πούστη στο 'πα απ' την αρχή
όποιος και να 'σαι παρ' το πούλο αν δε σου κάνω

Μια σπίθα είν' αρκετή για να βάλεις πυρκαγιά
Βάλε φωτιά σ' ότι σε κοιμίζει πάμε
Εγκλωβισμένα τα πνεύματα σε χρυσά κλουβιά
Βάλε φωτιά σ' ότι σε κοιμίζει πάμε
Όσο η μάζα κοιμάται θ' ανοίγουμε μυαλά
Βάλε φωτιά σ' ότι σε κοιμίζει πάμε
Μια σπίθα είν' αρκετή για να βάλεις πυρκαγιά