Είμαι τα λάθη μου (είμαι), είμαι όσα είπα και δεν έκανα
Κι ο μεγαλύτερος καριόλης να ‘μαι με εμπιστεύτηκα
Κάτι μέρες τώρα λέω πως ξέφυγα
Μόνο οι δικοί μου ξέρουν τ’ είπα
Αυτοί που ζουν δίπλα απ' την γέφυρα
Λένε στην πλατεία με όμοιους ρίζες έβγαλα
Μ' αυτά τα κωλόπαιδα έχουν μπόλικα αποθέματα
Τα περίεργα βράδια φαίνονται από το απογεύματα
Και της γενιάς μου καταδικασμένοι από τα βλέμματα
Πάμε να φτιάξουμε ένα τέρμα από δυο κάδους πάλι (έλα, έλα)
Ευτυχισμένοι να κλοτσάμε ένα μπουκάλι
Ν’ αναρωτιόμαστε γιατί στραβώνουν οι μεγάλοι
Πριν μεγαλώσουμε και αναρωτηθούν για μας άλλοι
Ένιωσες κάτι, ε; Τώρα είμαι εντάξει
Γιατί έχει σκοπό το στυλό πριν κάτσει να γράψει
Κάποιος μου ‘χε πει τα θέλω μου να κάνω πράξη
Ναι, ξέρω, μ' αγαπάν, μα να μ' αγαπώ έχω ξεχάσει
Είμαι ρηχό μυαλό μέσα σε βαθύ ντεκολτέ
Η ανασφάλεια που κάλυψες με ένα φραγκάτο λεκέ
Είμαι ρηχό μυαλό μα παιδί σου, ωκεανέ
Λέγε με δίποδο σκύλο απ' την νεολαία των εφέ
Είμαι ο ανήλικος που έμαθε προβλήματα να θάβει
Κι όταν όλοι κοιμηθούν, σπίτι στο μπαλκόνι το ανάβει
Είμαι χρυσός που δεν λάμπει, της κοινωνίας αγκάθι
Το περιθώριο μετά τα 30 στο ίδιο παγκάκι
Είμαι όσα δε βάζουν στα clubs κι όσα δεν παίζουν στην TV
Τώρα ξέρω τι είμαι, ότι φοβούνται ν' ακουστεί
Είμαι όσα δε βάζουν στα clubs κι όσα δεν παίζουν στην TV
Είμαι rap, ήμουν rap, είμαι η αλήθεια γυμνή, πες τους

Οι προβληματικοί κάνουνε μουσική κι αυτό είναι πρόβλημα
Αυτά τα παιδιά έχουν όνειρα, το περιθώριο σήμερα έχει φωνή
Βαλ' τα βρωμόμπιτα
Δωμάτια, ταράτσες και υπόγεια
Οι προβληματικοί κάνουνε μουσική κι αυτό είναι πρόβλημα
Αυτά τα παιδιά έχουν όνειρα, το περιθώριο σήμερα έχει φωνή
Βαλ' τα βρωμόμπιτα
Δωμάτια, ταράτσες και υπόγεια

Όχι, δεν το ευχαριστιέμαι, το κάνω γιατί εθίστηκα
Ελάχιστοι με νιώθουν όσα και να γράψω δίστιχα
Οι φρίκες μού γαμάν το κεφάλι αλλά χαλάλι
Έτσι μάθαμε εδώ, φωνάζω "Γύρνα το μπουκάλι"
Έχει υγρασία στο υπόγειο, δεν βγάζω άλλη χρονιά
Αλλά τελικά δεν φεύγω, τη βρίσκω στα σκοτεινά
Είναι το rap μας φτιαγμένο από βαριά ιδανικά
Από πόνους, από νταλκά, από καψούρες, κενά
Κι ανασαίνω, μα 24/7 νιώθω να πνίγομαι
Το λάθος ότι κρίνεις λάθος μου, το ότι ανοίγομαι
Ευθύνομαι, κόβω τον ιστό
Με ψάχνει η αράχνη όσο μ’ αλήτες γυρνώ
26 παρά κάτι κι έχω κόμπο στο στομάχι
Απ’ την ώρα που ξυπνάω, ώσπου να πέσω στο κρεβάτι
Τ' αδέρφια μου ξέρουν δε κλείνουμε μάτι
Κι η ζωή μου νικοτίνη, καφεΐνη, πάμε στράφι

Οι προβληματικοί κάνουνε μουσική κι αυτό είναι πρόβλημα
Αυτά τα παιδιά έχουν όνειρα, το περιθώριο σήμερα έχει φωνή
Βαλ’ τα βρωμόμπιτα
Δωμάτια, ταράτσες και υπόγεια
Οι προβληματικοί κάνουνε μουσική κι αυτό είναι πρόβλημα
Αυτά τα παιδιά έχουν όνειρα, το περιθώριο σήμερα έχει φωνή
Βαλ' τα βρωμόμπιτα
Δωμάτια, ταράτσες και υπόγεια
Οι προβληματικοί κάνουνε μουσική κι αυτό είναι πρόβλημα
Αυτά τα παιδιά έχουν όνειρα, το περιθώριο σήμερα έχει φωνή
Βαλ' τα βρωμόμπιτα
Δωμάτια, ταράτσες και υπόγεια