Απόψε πάλι χάθηκα,
στα πιο στενά σοκάκια
εκεί που περπατούσαμε
εμείς οι δυο τα βράδια.
Με πήρε το παράπονο
που μ' άφησες για άλλη
και τώρα στα σκοτάδια μου
σε σκέφτομαι και πάλι.

Πώς, να μην τρελαθώ;

Έμεινα μόνη η τρελή
δεν θέλω να σε χάσω,
τα μάτια σου όταν κοιτώ,
βουρκώνω και τα χάνω.
Έμεινα μόνη η τρελή,
η θύμηση σου μ' αρρωσταίνει
πως τάχα είμαι ζωντανή
μα η καρδιά μου πεθαμένη.

Απόψε μόνη μου γυρνώ
και βλέπω τη μορφή σου
στο δρόμο νύχτα βγαίνω να χαθώ
και ψάχνω το κορμί σου.
Με πήρε το παράπονο
που μ' άφησες για άλλη
και τώρα στα σκοτάδια μου
σε σκέφτομαι και πάλι.