Ολόγιομο φεγγάρι,
στάζεις φως
σε μονοπάτι από νερό,
στης θάλασσας το κύμα.

Σαν να μου ’κλεισες το μάτι
και σε κατάπιε
η γη
μ’ ένα μεγάλο δάκρυ.