Η μυστικότητα ρέει μέσα σου,
ένα άλλο είδος αίματος.
Είναι σαν να την έφαγες
σαν ένα μπαγιάτικο γλυκό,
σαν την έβαλες στο στόμα σου
την άφησες να λιώσει στη γλώσσα σου γλυκά,
μετά της επέτρεψες να κατέβει στον λαιμό σου
σαν ανάστροφη μιλιά,
λόγος λιωμένος
σε γλωττιδικά και συριστικά,
σε μια αργή εισπνοή –

και τώρα η μυστικότητα είναι μέσα σου.
Αρχαία και παράφορη, αισθαντική
σαν μαύρο βελούδο.
Ανθίζει μέσα σου,
παπαρούνα από μελάνι.

Δεν μπορείς να σκεφτείς τίποτε άλλο.
Μόλις το αποκτήσεις θέλεις περισσότερο.
Τι δύναμη σου δίνει!
Τη δύναμη του να γνωρίζεις χωρίς να σε γνωρίζουν,
δύναμη πέτρινης πόρτας,
δύναμη σιδερένιου πέπλου,
δύναμη τσακισμένων δακτύλων,
δύναμη πνιγμένων οστών
που ξεφωνίζουν από τον πάτο του πηγαδιού.