Θα μείνει πιά σβηστό
μπρος στις εικόνες το καντήλι
η γρίλια μου κλειστή
κι η γλάστρα δε θα ποτιστεί

Βαρύ 'ναι και ζεστό
από τα δάκρυα το μαντήλι
που τώρα έχει βραχεί
από του πόνου τη βροχή

Σπιτάκι μου παλιό αγαπημένο
που μύριζες παντού βασιλικό
και ήσουν το μισό απ' τον κισσό αγκαλιασμένο
γωνίτσα μου φτωχή είχες ψυχή

Κι η γάτα που γερνά
θα μένει τώρα μοναχή της
σπιτάκι μου ζεστό
που πρέπει να σε χωριστώ

Σε σένα τριγυρνά
και της μανούλας μου η ψυχή της
και τρέμω επειδή
μπορεί ξανά να μη με δει