Της γιαγιάς μου η γιαγιά
ήρθε απ’ την πυρκαγιά
του Πόντου και τα Σμύρνης
στο νου σου μη το σβήνεις.

Έτσι βρέθηκα κι εγώ
σήμα της Σαλονίκης
είμαι παιδί μην το ξεχνάς
του ονείρου και της φρίκης.

Η ζωή είναι ένα ποτάμι
και εγώ το ακολουθώ
τραγουδώ για να με βγάλει
στου κόσμου τον ωκεανό.

Έρχομαι από το παρελθόν
και να ‘μαι τώρα στο παρόν
το μέλλον μη μου πείτε
απλώς να μου ευχηθείτε.

Θα κλάψω και εγώ
μα όχι για τα νίκη
όπως το προγονικό
για το κιμπαριλίκι.

Η ζωή είναι ένα ποτάμι
και εγώ το ακολουθώ
τραγουδώ για να με βγάλει
στου κόσμου τον ωκεανό.