Στο μάκρος του δρόμου
τα φύλλα πεθαίνουν
κι απάνω στα φύλλα
τα δάκρυα σωπαίνουν

Νοέμβριος ήταν και τότε
ποιος χρόνος αλήθεια και πότε
εσύ το λησμόνησες πιά
μα εγώ καθώς πέφτουν τα φύλλα
ξανά με βαθιά ανατριχίλα
θυμάμαι χαμένα φιλιά

Νοέμβριος ήταν και τότε
ποιος χρόνος αλήθεια και πότε
εσύ το λησμόνησες πιά
χαμένα φιλιά και κίτρινα φύλλα, παντού ερημιά

Τα φύλλα πεθαίνουν
στου δρόμου τα μάκρη
τα δάκρυα σωπαίνουν
στων φύλλων την άκρη

Νοέμβριος ήταν αλήθεια
που μου 'φερες τα παραμύθια
του κόσμου με μια σου ματιά

Νοέμβριος ήταν και τότε
ποιος χρόνος αλήθεια και πότε
εσύ το λησμόνησες πιά
χαμένα φιλιά και κίτρινα φύλλα, παντού ερημιά