Πόσοι γελιούνται σαν αγαπούνε
γιατί μια μέρα τους λησμονούν
τον έρωτά τους περιφρονούνε
και ξένοι πιά κρυφά θα πονούν

Πόσοι γελιούνται όταν πιστέψουν
πως η αγάπη αιώνια ζει
θα 'ρθει καιρός που με πόνο
θα τραγουδάνε οι φτωχοί

Κάποτε κλάψαμε κι οι δυο
και σ' όνειρα εχτίζαμε παλάτια
και κάθε άλλη ομορφιά
ο πόθος μας την έκανε κομμάτια

Μα όλα σβήσανε
κι εμείς χωρίσαμε
κι έμεινε ο πόνος ο κρυφός
που φέρνει πάντα δάκρυα στα μάτια

Τα όνειρά μας θα ξεχαστούνε
και συ σαν ξένη θε να περνάς
πόθοι καινούργιοι θα σε μεθούνε
και άλλον πιά τρελά θα φιλάς

Κι όταν μια μέρα θα θυμηθούμε
πως οι καρδιές μας κλάψαν μαζί
σ' όποια γωνιά κι αν βρεθούμε
θα ξαναπούμε οι φτωχοί