Που πας και δεν μιλάς
και στα σοκάκια πάλι τριγυρνάς
μέσα στου κόσμου τα νυχτιά
ψάχνεις να βρεις παρηγοριά
μακριά από μένα όμως τι ζητάς.
Ναι τι ζητάς, ναι τι ζητάς.

Μες στη δύσκολη ώρα
μη φοβάσαι την μπόρα
στη ζωή σου προχώρα
μη σταματάς ζητώντας πάντα την χαρά.

Δεν υπάρχει στ’ αστέρια
την κρατάμε τα χέρια
τη χαρά που δεν βλέπεις
και στη νυχτιά διαβαίνει δίχως καν μιλιά.

Τον πόνο σου να πεις
σε μένα πάλι όταν θα βρεθείς
κοίτα να βρεις απανεμιά
λιμάνι πέρα απ’ τον βοριά
γιατί χωρίς ελπίδα θα χαθείς.
Ναι θα χαθείς, ναι θα χαθείς.

Μες στη δύσκολη ώρα
μη φοβάσαι την μπόρα
στη ζωή σου προχώρα
μη σταματάς ζητώντας πάντα την χαρά.

Δεν υπάρχει στ’ αστέρια
την κρατάμε τα χέρια
τη χαρά που δεν βλέπεις
και στη νυχτιά διαβαίνει δίχως καν μιλιά.