Τίποτε μόνο του δεν ζει, ούτε θα ζήσει
μέσα στη φύση
κι η γη ακόμα ειν' αχώριστο ζευγάρι
με το φεγγάρι, με το φεγγάρι

Δεν ζουν τ' αστέρια δίχως τη βραδιά
δεν ζει χωρίς το κύμα η αμμουδιά
χωρίς βροχή θα 'ταν τα δέντρα πεθαμένα
μα δεν θα ζούσα ούτε εγώ χωρίς εσένα

Δεν ζούνε τα πουλιά χωρίς τραγούδια
δεν ζούνε δίχως ήλιο τα λουλούδια
χωρίς ψηλά βουνά δεν ζουν τα χιόνια
κι η άνοιξις χωρίς τα χελιδόνια

Δεν ζει χωρίς Αθήνα η Ελλάδα
κι η Αθήνα μας δεν ζει χωρίς λιακάδα
δεν ζουν τα περιστέρια χωρισμένα
κι εγώ δεν ζω στιγμή χωρίς εσένα

Όλα τα πράγματα στον κόσμο αυτόν μοιραία
ζητούν παρέα
και οι βουνοπλαγιές δεν ζουν χωρίς φλογέρα
ούτε μια μέρα, ούτε μια μέρα

Δεν ζουν χωρίς θυμάρι τα χωριά
δεν ζει τσιγγάνος δίχως δοξαριά
χωρίς φιλί δεν ζουν δυο χείλη διψασμένα
κι εγώ αγάπη μου δεν ζω χωρίς εσένα