Μακριά, στη πλάνα Venezia
σε κάποιο κανάλι μακριά
αργά μια γόνδολα πάει
κι ο έρως μιλάει αιθέρια

Γελά, η γλυκιά Βενετσιάνα
δυο ρόδα φιλά
χτυπά, μια καρδιά φλογισμένη
μεθούνε τ' αστέρια

Κι ενώ τη χαϊδεύει
γλυκός γονδολιέρος
τον κάνει να λέει ο έρως

Αχ, Βενετσιάνα
σε όνειρα πλάνα
ο έρωτας χτίζει παλάτια
όποιον πληγώσει
χαρές θα του δώσει
και δάκρυα όμως στα μάτια

Δες το φεγγάρι
πως λάμπει με χάρη
κι αυτό το πρωί θα 'χει σβήσει
ας φιληθούμε
προτού βαρεθούμε
κι η μοίρα τους δυο μας χωρίσει

Έλα κι η νύχτα περνά
έλα μες την αγκαλιά μου
σε περιμένω να νιώσεις με πόθο
για σένα τι κρύβω, τι νιώθω

Αύριο θα 'ναι αργά
κι ίσως δεν θα 'σαι κοντά μου
γιατί ο έρως με γόνδολα μοιάζει
συχνά γονδολιέρη που αλλάζει