Ό,τι κι αν συμβεί δεν θα γυρίσω πίσω

Μικρή οχιά σε τσίγκινο κουτάκι
Αν δεν γίνεται αλλιώς, έλεγε η γιαγιά
Τα κορίτσια τρόμαξαν
Χάραμα πίσω από σωρούς πέτρες
σκυμμένα στον σημαδεμένο χάρτη
Χεράτ Μασχάντ Τεχεράνη Βατούμ
Ισταμπούλ Κεσάν Έβρος ποταμός

Στις στέπες βόμβος μακρινός
πρωί στα ίχνη τους
δυο τρεις γενιές γυναίκες
να τις βρουν πριν έρθουν οι άντρες

Στη γύμνια του τόπου άγριος χείμαρρος
τα σώματά τους
θρυμματισμένα ονόματα φωνές οικείες
από τον άνεμο κι απ’ την ηχώ

Κρυφτείτε! Φτάνουν

Κραυγές και κλάματα ικεσίες. Σούρουπο. Οι γυναίκες εκεί
Μια πεσμένη μαντίλα πλάι στο πηγάδι
φέρνει στο στόμα τους τραγούδι παιδικό
Τρύπωναν αυτές στα γκρεμισμένα σπίτια στις αυλές
τρύπωνε και το τραγούδι
Λες το περίμεναν. Πρώτη βγήκε η μικρότερη
Μόνο η Ζάχρα δεν φάνηκε

Στο κοίλωμα ενός βράχου κείτονταν σαν έμβρυο
Ούρλιαζε ο άνεμος. Ο χάρτης με τους σημαδεμένους τόπους
στροβιλιζόταν στα μαλλιά. Στον κόρφο της παγιδευμένη
σύριζε φεγγαρόφωτη
μικρή οχιά