Πάνω σε τοίχο με μαύρη μπογιά
Τίτλος σε γκράφιτι: «Είναι αργά»
Κάποιος στοχάζονταν «τι κυνηγά;»
Μα ο χρόνος έφυγε, ήταν αργά!

Τόσοι αγαπήθηκαν απ' την καρδιά
Μα κάποτε είπανε: «Είναι αργά»
Στην νύχτα ακούστηκαν λόγια βαριά
Για την εκδίκηση, δεν είναι αργά

Κάποιος στα πόδια του είχε φτερά
Μα όταν βιάζονταν, πήγαινε αργά
Χρόνος σαν σίδερο, μνήμη σκουριά
Αντί για «ποτέ» καλύτερα «αργά»

Ύπνος ατάραχος η σιγουριά
Μα λίγοι ξύπνησαν πριν να ‘ναι αργά
Κι εγώ που ξεχάστηκα μεσ' στα γραφτά