Άκουσα πως πεθαίνοντας

θα ανεβαίνω σκαλοπάτια...

Όμως λίγο πριν το τελευταίο θα πρέπει

να θυμηθώ να θυμηθώ την Πιο Ωραία Μου Ανάμνηση

γιατί σ¢ εκείνην θα παγώσω´ θα με συνοδεύει εσαεί

σαν υπέροχη ταρίχευση υπάρξεως

—μόνον έτσι, λέει, θα ¢χω ελευθέρας

σε μεταθανάτιο δομίνιο ευτυχίας

Αλλά τώρα που το ξέρω κι ανεβαίνω σκαλοπάτια,

ποιος θα μου πει ποιο είναι το τελευταίο

για να συγχρονίσω το βήμα μου με την Πιο Ωραία Ανάμνηση;

Τι πρέπει;

Να κορυφώνω με κάθε βήμα την ωραιότητα των αναμνήσεων

με την ελπίδα πως θα με βρει το τελευταίο στην καλύτερη;

Να σκέφτομαι συνέχεια την καλύτερη,

για να πετύχω μ¢ αυτήν στον νου το τελευταίο σκαλοπάτι;

Ή μήπως —πονηρά σκεπτόμενος—

να κρατούσα για Πιο Ωραία Ανάμνηση

τη γέννησή μου;