Φευγάτα κύματα αρμενίσανε
όνειρα που σαλταρισμένα
ψάξαν το ήχο τους και χάθηκαν,
στο τέλος πήρανε και έμενα.

Χρόνια γυρεύοντας το αύριο
δεν έμαθα ποτέ για σένα,
ρίζωσες μέσα μου το άγνωστο
και τη πληγή που έγινα ένα.

Τώρα θα κάνω μια μπροστά
και θα πετάξω
και στην υγειά σου μα εδώ
δεν έχω τίποτα να χάσω.

Πυξίδες μου που τρελαθήκατε
έχω κρυμμένο το βορρά μου,
όσοι στο τίποτα χαθήκατε
είστε η παρέα η δικιά μου.