Χαρτιά δεν είχε το μουσκέτο να γεμίσει
κι έσκιζε ο Πάτερ τα βιβλία τα ιερά
λόγος και βόλι λες κι αξία είχαν ίση
μα και τα δυο της λεφτεριάς ήταν φτερά

Τα Ευαγγέλια τα κάμανε φυσέκι
οι Μωραίτες οι Σπετσαίοι κι οι Ψαριανοί
για την Ακρόπολη που τούρκευε παρέκει
απ' την παλιά Μονή μες την Καισαριανή

Κι ο ιερέας ευλογούσε τα βιβλία
σαν το ψωμί που κάνει η αγάπη κοινωνιά
δεν είναι κρίμα έλεγε ούτε ιεροσυλία
κι η λεφτεριά κόπιασε εκείνη τη χρονιά

Κι όταν λαβώθηκε, του ΄ρθε η ψυχή στα χείλη
στο τελευταίο βόλι έλεγε η γραφή
«Καισαριανή φοράς αντάρτη πετραχήλι
κι έχουν παλιές σου αμαρτίες ξεγραφτεί»

Παλιά χαρτιά που οι αρχαίοι αφήσαν προίκα
φυτίλια ανάψαν, παρανάλωμα πυρός
κι ο Πάτερ είπε στα στερνά το νόημα βρήκα
από μελάνι κι αίμα το Έθνος πάει μπρός