Την πόρτα πίσω μου έκλεισαν και έσβησα τα φώτα
Και σκέφτηκα ότι ποτέ δε θα΄μαι σαν και πρώτα
Είναι βαριά η μοναξιά, είναι βαρύ το χρέος
Δεν κάνω τίποτα θαρρώ μα ο ρόλος μου σπουδαίος

Και ότι συμβαίνει γύρω μου δεν το αναγνωρίζω
Εγώ που πάντα ήθελα όλα να τα γνωρίσω
Μα κάποιος άλλος θα μου πει τώρα πια τι να κάνω
Να κλάψω ή να χαμογελώ, να ζήσω ή να πεθάνω

Θέλω να πω μια προσευχή για σένα και για μένα
Για όλα αυτά που χάνουμε, για όλα τα αγαπημένα
Μα η προσευχή μου δε μπορεί να τους καλύψει όλους
Πλούσιους, φτωχούς, ρεαλιστές, μα και ονειροπόλους

Είναι κατάρα ή ευχή αυτό που μας συμβαίνει
Είναι το χθες που έφυγε ή το αύριο που μπαίνει
Είναι της μέρας συννεφιά ή της νυχτιάς αστέρι
Θεός και διάολος μαζί χορεύουν χέρι χέρι

Δε ξέρω ποιος φταίει, γελοίοι, μοιραίοι
Πληρώνουν τα χρέη, σελίδα που καίει
Φοβάμαι πως τώρα που έφτασε η ώρα
Θα έρθει σα μπόρα, να δώσει τα δώρα
Κομμάτι δικό σου, η αλήθεια το φως σου
Μη λες δε σε νοιάζει. μη λες δε πειράζει
Ο φόβος που σκιάζει, ο κόσμος τρομάζει
Μη λες δε πειράζει, μη λες δε πειράζει

Αν το αύριο είναι σα το χθες, το αύριο δε μου κάνει
Θέλω να έχει χρώματα, πλατείες, σιντριβάνι
Θέλω να έχει μουσικές, ανθρώπους να χορεύουν
Να έχει χαμόγελα, αγκαλιές, ποτέ να μη στερεύουν