Μπαλωμένε μου
καμπούρη
φορτωμένος σαν γαϊδούρι
τ’ άπλυτά μας
κουτεντέ
πλένεις πάνω στο μπερντέ.
§
Μ’ ένα “γιάλα”
φέρνεις γύρα
την ξυπόλητή μας μοίρα
καραγκιόζης
είμαι λες
το χορεύεις και το κλαις.
§
Και γελάμε
για φαντάσου
την ολόφωτη σκιά σου
που ανεβαίνει
αγαθά
το δικό μας Γολγοθά.
§
Και γελάμε
ποιον γελάμε
τη ζωή μας ξεγελάμε
μη φωτίσει
και φανεί
του μπερντέ μας το πανί .
§
Την ελπίδα
τη λιγούρα
σου φορέσαμε καμπούρα
κι όπως πάντα
ο μεζές
όνειρα και καρπαζιές.
§
Μα τα γέλια
σα σκορπάνε
την παράσταση αρχινάμε
οι ζωές μας
οι μουντές
και του κόσμου ο μπερντές.