Αν κοιταχτεί
Στο παγωμένο της λίμνης νερό
Και δει αυτό που δεν θέλω να δω
Να μη γυρίσει ποτέ στο χωριό
Να μη μου γράψει
Να μη γεννηθεί
Να μη θελήσει να ζήσει ποτέ
Να χαμηλώσει τα μάτια του και
Και μπουσουλώντας να φύγει από δω
Έχει κι αλλού παγωμένο νερό
Να πνιγεί

Αν κοιταχτεί
Σ ένα καθρέφτη σπασμένο θαμπό
Και δει αυτό που δεν είμαι εγώ
Να με ξεχάσει σαν να΄μαι νεκρός
Να με ξεχάσει
Να φύγει μακριά
Ποτέ στα πόδια του να μη σταθεί
Και στα σπασμένα γυαλιά να συρθεί
Κι όταν θα είναι μακριά από δω
Μ΄ ένα κομμάτι γυαλί κοφτερό
Να κοπεί
Να κοπεί να κοπεί να κοπεί
Και ποτέ το φρικιό
Τη φριχτή του ιστορία μην πεί