Έζησα μ' ελπίδα τόσο πιά καιρό
και ποτέ δεν είδα τη πικρή αλήθεια
κι αν μ' αυτά που λέω σε στενοχωρώ
άσε με να κλαίω από συνήθεια

Για σένα έχασα τα νιάτα μου
και ζω με όνειρα σβησμένα
ζητώντας λησμονιά σ' απόμερη γωνιά
για σένα μοναχά, για σένα

Όση κακία αν θέλεις κράτα μου
και πες μου λόγια πικραμένα
αγάπη δε ζητώ, μα πάντα θα ρωτώ
για σένα μοναχά, για σένα

Νιώθω μαράζι χωρίς ντροπή
κι αν με κουράζει αυτή σου η σιωπή
μη με ρωτήσεις αν σ' αγαπώ
μ' αν το ζητήσεις και πάλι θα στο πω

Για σένα έχασα τα νιάτα μου
και ζω με όνειρα θλιμένα
κι αφήνω τη ζωή με μια στερνή πνοή
για σένα μοναχά, για σένα