Όταν σουρουπώνει στ΄ανθισμένα
τα δρομάκια της Βαγδάτης
άλλο δεν ακούς παρά τ' αγόρια
να προφέρουν τ' όνομά της

Κι όλοι περιμένουν πέρα ως πέρα
να βγει να τους πει μια καλησπέρα
κι όπως κάθε βράδι
όταν πέφτει το σκοτάδι
τον καημό τους με τραγούδια να της πουν

Χαλιμά, Χαλιμά ειν' αλήθεια
ότι κρύβεις κι εσύ στην καρδιά
λίγη αγάπη για μας

Χαλιμά μήπως λες παραμύθια
παραμύθια παλιά σαν κι αυτά
της παλιάς Χαλιμάς

Τ' άκουσεν ο μαύρος καβαλάρης
κι από πείσμα και γινάτι
ήρθε και την έκλεψε ένα βράδι
με το μαύρο του το άτι

Κι έπαψε η μορφή της η ουράνια
να προβάλλει πίσω απ' τα γεράνια
όμως κάθε βράδι
όταν πέφτει το σκοτάδι
τα θλιμμένα παληκάρια τραγουδούν

Χαλιμά, Χαλιμά ειν' αλήθεια
ότι κρύβεις κι εσύ στην καρδιά
λίγη αγάπη για μας

Χαλιμά μήπως λες παραμύθια
παραμύθια παλιά σαν κι αυτά
της παλιάς Χαλιμάς