Κρυφή χαρά στη σκέψη μου
είναι η θύμιση σου
μα πάνε χρόνοι και καιροί
που ζω την άρνηση σου

Πέρασες απ’ τη ζωή μου
μου άνοιξες πληγή βαθειά
κι ένα δάκρυ που δεν βγαίνει
μου θαμπώνει τη ματιά

Δεν μετανοιώνεις στη ζωή
για όσα έχουν περάσει
μόνο γι αυτά που 'χουν χαθεί
κι ο νους δεν θα ξεχάσει