Μια κουρασμένη προτομή
στη μέση της πλατείας
αδιαφορεί για τους περαστικούς διαβάτες
κι εγώ σε κρίσιμη στιγμή
με χτύπους αρρυθμίας
βλέπω να σβήνεις σαν σκιά στους φανοστάτες.

Αν βρεις στα μέτρα σου Θεό
που να δικαιολογεί
την άδικη τη συμπεριφορά σου,
θα βρω στα μέτρα μου θυμό
να διώξω απ’ την ψυχή
τον έρωτα που γράφει το όνομά σου.

Ένας ταρίφας οδηγός
μαρσάρει στη ρουτίνα
για όπου θέλει ένας ξενύχτης επιβάτης
κι εγώ του δρόμου ναυαγός
στη γκρίζα καμπαρντίνα
μπαίνω σ’ αγάπη που δεν ξέρω το όνομά της.

Αν βρεις στα μέτρα σου Θεό
που να δικαιολογεί
την άδικη τη συμπεριφορά σου,
θα βρω στα μέτρα μου θυμό
να διώξω απ’ την ψυχή
τον έρωτα που γράφει το όνομά σου.