Όταν ήτανε μικρή του ορκιζότανε
ότι κάποτε δική του θα γινότανε
η αθώα της ματιά του δίνει ελπίδα και φωτιά
και ξεκίνησε να πάει στη ξενιτιά

Όταν γύρισε με πόθο της εμίλησε
το κεφάλι σκύβει εκείνη, την εφίλησε
ζαλισμένη απ' το φιλί του το γλυκό, το ηδονικό
του ψιθύρισε με πόνο μυστικό

Ξέχασέ με, σε αγάπησα στ' αλήθεια
πίστεψέ με, τρελά
πάντα ίδια, η ζωή μας μας παιδεύει
με παιχνίδια πολλά

Στην αγκάλη σου που μια στιγμή ξεχάστηκα
την παλιά μας την αγάπη εφαντάστηκα
μα η μοίρα η σκληρή, μας χωρίζει δεν μπορεί
μη ζητήσεις να ρωτήσεις, ξέχασέ με

Τα φιλιά του χωρισμού εκείνη τα 'νιωσε
πιό βαθιά γι' αυτό σε λίγο το μετάνιωσε
να τον βρει να του μιλήσει λαχταρά και με χαρά
να του πει και πάλι λόγια τρυφερά

Πικραμένος ο καημένος δεν εκράτησε
με μια σφαίρα τη ζωή του εσταμάτησε
κι όταν είδε την καλή του τη στιγμή του τη στερνή
εψιθύρισε η σβησμένη του η φωνή

Ξέχασέ με, σε αγάπησα στ' αλήθεια
πίστεψέ με, τρελά
πάντα ίδια, η ζωή μας μας παιδεύει
με παιχνίδια πολλά

Στην αγκάλη σου που μια στιγμή ξεχάστηκα
την παλιά μας την αγάπη εφαντάστηκα
μα η μοίρα η σκληρή, μας χωρίζει δεν μπορεί
μη ζητήσεις να ρωτήσεις, ξέχασέ με