Ματιά και βλέφαρο σπαθί με κόβουν δεν ματώνω
κρυφά κοιτώ τη χαραυγή και φανερά τον πόνο
με το δικό σου τρόπο εγώ το χρόνο μου χαϊδεύω
κλειδιά σου δίνω όταν χαθώ, πριν φύγεις σε γυρεύω.

Ξεχνά ο αέρας τη φωτιά, μα η φλόγα δεν αλλάζει
στα χέρια σου είναι ξενιτιά, στα χείλη σου μαράζι.
Δυο μέρες μού ‘δωσε ο νοτιάς για να σε πάρει πάλι
τη μοναξιά μου την κρατάς γιατί γυρεύεις άλλη.

Γλιστρώ λαθραία στον καιρό που θες να με ξεγράψεις
μα πώς να το πιστέψω εγώ πως ήρθες να με κάψεις.

Βήμα σαν κάνω σταματώ κι ο δρόμος πάντα σβήνει
είναι που θέλω ν 'αρνηθώ ότι η ζωή μ' αφήνει.
Μαντεύω κι όλο λαχταρώ πεθαίνω δίχως πόνο
αλλάζει ο κόσμος κι απορώ αν είναι ψέμα μόνο.