Πόσοι απόψε χωρίζουν
που χωρίζουμε εμείς
πόσα μάτια δακρύζουν
στα δωμάτια της γης.

Πόσοι με ένα αντίο
πόσοι μες την σιωπή
σπάνε απόψε τα θαύματα
και μοιράζουν σε πράγματα
όσα ζήσαν μαζί.

Γι’ αυτούς τραγουδάω
που απόψε γκρεμίζονται
απ’ τον ουρανό τους
και πέφτουν στη γη.

Γι’ αυτούς τους ανθρώπους
που πάντα θερίζονται
από τον καρπό τους
και μένουν μισοί…

Στα λιμάνια, στα τρένα
στους μεγάλους σταθμούς
ξεμακραίνουν τα χέρια
στους αποχωρισμούς.

Και όταν κάποτε κάποιος
στην ζωή που θα ζεις
θα ‘χει κάτι από το βλέμμα μου
το φιλί ή το δέρμα μου
ίσως με θυμηθείς.

Γι’ αυτούς τραγουδάω
που απόψε γκρεμίζονται
απ’ τον ουρανό τους
και πέφτουν στη γη.

Γι’ αυτούς τους ανθρώπους
που πάντα θερίζονται
από τον καρπό τους
και μένουν μισοί.