Βραδιάζει, το όνειρο σκοτάδι βαθύ,
νομίζω ξέρω πως δε θα συμβεί,
σαν να ‘ναι λύτρωση απ’ την φυλακή,
το φως που βλέπω τώρα με οδηγεί.

Δε χωράς πουθενά, έχω πλέον χαθεί,
μία λέξη απλά, ένα όχι αρκεί,
δε χωράς πουθενά, μια στιγμή μαγική,
σε ξεπέρασα πια, καλή τύχη εκεί.

Βουλιάζει το όνειρο σαν σάπιο σκαρί,
φοβάμαι τώρα πάλι δεν θα ‘ρθει,
μεσ’ το ξημέρωμα το άλλο πρωί,
ο ήλιος πάλι θεέ μου δε θα βγει.

Δε χωράς πουθενά, έχω πλέον χαθεί,
μία λέξη απλά, ένα όχι αρκεί,
δε χωράς πουθενά, μια στιγμή μαγική,
σε ξεπέρασα πια, καλή τύχη εκεί.