Αχόρταγο σκυλί μέσα μου ουρλιάζει για τροφή
όλο γρυλίζει κι απειλεί κι ύστερα χάνεται
Δεμένο με σκοινί στην πιο ψηλή μου την κορφή
Κάνει προσπάθειες να βγει τον φόβο μου αισθάνεται

Πιστό τυφλό σκυλί μόνο εμένα ακολουθεί
Μ' αναγνωρίζει απ' την αφή κι απ' τις επιθυμίες
Δεμένο με σκοινί στο πιο στενό μου το κλουβί
Εκεί που η μνήμη ακροπατεί στις σκοτεινές γωνίες

Αχόρταγο σκυλί τρώει από μέσα μου ότι βρει
τις νύχτες κλαίει και θρηνεί τις μέρες ξεκουράζεται
κουρνιάζει λίγο εκεί στην επαφή και στο φιλί
ξυπνάει πάλι μ'ενοχλεί όχι μην το πειράζετε.