Απ' της κόλασης τις στάχτες αρχίζει ο δρόμος που τραβάν
Κι απ' την θάλασσα που αγγίζει το κορμάκι του Αϊλάν
Άνθρωποι κυνηγημένοι, που τους κλέψαν τη ζωή
Και παιδιά που δεν γνωρίσαν, μια χαρούμενη στιγμή

Η ιστορία κύκλους κάνει τώρα αυτοί τότε εμείς
Μες τον πόνο πάντα ψάχνεις από κάπου να πιαστείς
Σαν μοιράζεσαι τη λύπη, η λύπη γίνεται μισή
Κι η χαρά σαν βρει παρέα γίνεται χαρά διπλή.

Γύρω σου ο πόνος γδέρνει των ανθρώπων τις ζωές
Φόβος μίσος και μιζέρια κυριεύουν τις ψυχές
Μες τα μάτια κοίταξε με πες μου αλήθεια πως μπορεί
Όλη αυτή τη δυστυχία άνθρωπος να ανεχτεί

Σαν μοιράζεσαι τη λύπη η λύπη γίνεται μισή
Κι η χαρά σαν βρει παρέα γίνεται χαρά διπλή
Πάτησε γερά στα πόδια κράτα και τον διπλανό
Αν δεν δώσουμε τα χέρια θα βουλιάξουμε κι δυο