Ταξίδι είναι τα πουλιά,
που τρέχουν στον αέρα,
ταξίδι πάω στο σχολειό
πετώντας κάθε μέρα.

Ταξίδι είν’ η καρδούλα μου
γεμάτη, από αγάπη
σαν φτερουγίζει μέσα της
διασχίζει όλο τον χάρτη.

Παίρνω το καραβάκι μου
και φεύγω στ’ ανοιχτά,
μες στου μυαλού μου τα νερά
όλα είναι δυνατά!

Βοηθάω με τη βαρκούλα μου
παιδιά, γυναίκες άντρες,
τα κύματα δαμάζουμε
κυλώντας σαν τις χάντρες!

Όλου του κόσμου τα παιδιά,
που έρχονται απ’ τα ξένα,
τα βάζω στην βαρκούλα μου
βοηθώντας τα ένα-ένα.

Παίρνω το καραβάκι μου
και φεύγω στ’ ανοιχτά,
μες στου μυαλού μου τα νερά
όλα είναι δυνατά!

Και ξάφνου πιάνουμε στεριά
τρέμοντας απ’ το κρύο,
βρίσκουμε πάλι ξαστεριά
κι ένα ζεστό σχολείο.

Φτιάχνω έναν κόσμο απ’ την αρχή
με αγάπη και φιλία,
από άκρη σ’ άκρη γειτονιές
γεμάτες με σχολεία.