Είναι που ‘χω πλέον κάτι μήνες να σε δω,
είναι τ’ άρωμα σου που δε φεύγει από ‘δω.
Είναι που κοιμάμαι στη δική σου τη μεριά,
είναι που για σένα στάζει αίμα η καρδιά.

Είναι που κρυώνω που μ’ αφήνεις μόνο
κι όλο ψάχνω μες στο πλήθος να σε βρω,
μα δεν είσαι εδώ.

Δεν είσαι εδώ κι όμως εγώ με ξεγελάω
κάνω πως είσαι και σ’ αγγίζω, σου μιλάω.
Μέρα και νύχτα ψιθυρίζω τ’ όνομα σου
δεν είσαι εδώ κι όμως σε βλέπω για φαντάσου.

Είναι που για μένα είσαι μάτια μου παντού,
είναι που μου πήρες την καρδιά μου και το νου.
Είναι που ακούω της φωνής σου την ηχώ,
είναι η απουσία που δεν είσαι πια εδώ.