’Τι νομίζεις πως κάνω εδώ πέρα, τι νομίζεις πως κάνω εδώ πέρα
ξεχασμένος σε γη και αέρα, στου παραμυθιού τη σφαίρα
Με τα ουρλιαχτά μου να σκίζουν τη μέρα
μήπως ξορκίσω του νου τη φοβέρα
τι νομίζεις πως κάνω εδώ πέρα
Ο άνθρωπος θηρίο δε με τρομάζει
ένα ελάφι αγριεμένο μέσα μου ελεύθερο καλπάζει
μονοπάτι στο δάσος χαράζει… ‘’
Κι όταν φανεί, σημάδι από την αυγή
στα καράβια μου βάζω φωτιά, να μη γυρίσω ξανά
Στους δρόμους τραγουδώ σαν τον Νικόλα Άσιμο
λίγο πριν μου σαλέψει, θα’ θελα ο κόσμος να με πιστέψει…’’