Γνωρίζω κάποιον κύριο που ηλίθιο τον νομίζουν
γιατί παράξενα μιλεί κι ένα μονόκλ φοράει
γιατί συχνάζει με άσεμνες και θλιβερές γυναίκες
και γιατί πάντα οτι του πεις αυτός χαμογελάει

που στέκει ώρες αμίλητος και σαν αφηρημένος
κι που όταν τι έχει τον ρωτούν οι φίλοι με απορία
αυτός κοιτάζοντας αλλού αρχίζει να διηγιέται
η μιαν αισχρή η μια πολύ παράξενη ιστορία

για μιαν ετέρα υστερική που ζει κι όλο πεθαίνει
για έναν τρελό όπου ζητάει για να βρει το όνειρό του
για κάποιο γέρο που αγαπάει με ανάστροφη αγάπη
για μια γκριμάτσα τραγική κάποιου χλωμού πιερότου

ξέρω έναν νέο που οι φίλοι του ηλίθιο τον νομίζουν
γιατί για πράγματα πολύ περίεργα μιλάει
κι όσες φορές πασχίζουνε να τόνε συμβουλέψουν
κοιτάει με περιφρόνηση και θλιβερά γελάει