Αργό το βήμα μου με πάει πάλι εκεί
Σ’ αυτό το σπίτι που σε είχα πρωτοδεί
Τις πόρτες θ’ ανοίξω, θα κοιτάξω σαστισμένος σαν παιδί
Βαθύ το μοβ μέχρι να έρθει το πρωί

Μέσα απ’ τη σάλα θα περάσω στριμωχτά
Μέχρι να βρω μια απόμερη γωνιά
Σαν μια βασίλισσα εμφανίζεσαι μπροστά μου φωτεινή
και εγώ σαν πρίγκιπας σου κλέβω ένα φιλί

Μπροστά στην μπάντα κλείνω θέση στη σκηνή
Σαν επιβάτης σε τρελή διαδρομή
Ένα ταξίδι με δυο φίλους σε μια χώρα μακρινή
Στις πέντε νότες του μια ολόκληρη ζωή

Μα μια μέρα σκοτεινή παίρνει φωτιά η οροφή
πέτρες βαριές κατρακυλούν, λύκοι που τρέχουν να σωθούν
σκορπιοί, σκαθάρια, αετοί βλέπουνε την καταστροφή
να σπάει ο τοίχος, ροζ κομμάτια στην αυλή

Χωρίς μια σκέψη ούτε στιγμή, με ένα σάλτο όλοι μαζί
Σ’ ένα αερόστατο πηδούν, απομακρύνονται πετούν
Πάνω απ την πόλη εκεί ψηλά, το πάρτι στήνουνε ξανά
Και συνεχίζουν προσγειώνονται σε άλλη γειτονιά

Χιλιάδες νύχτες θα με βγάζουν πάντα εκεί
Σ’ αυτό το σπίτι που σε είχα πρωτοδεί