Στον πλανήτη αν έχει μείνει λίγη καλοσύνη
θέλω να μου πείτε
μα όπου κι αν το λέω όσο και να κλαίω
ούτε ένας συγκινείται.
Δεν ταιριάζει στη δουλειά σου
ούτε είναι δικιά σου υπόθεση αυτή
μου ΄παν στην αστυνομία
κι άλλη σου απορία να μην ακουστεί.

Στον κόσμο αυτό δεν έχεις λόγο
μόνο έχεις φόβο και μία δουλίτσα,
για αυτό καθόλου μην ρωτάς
μονάχα να κοιτάς καμία κοπελίτσα.
Οι μπόμπες και οι σφαίρες λέρωσαν τις μέρες
και φωτίσανε τις νύχτες
κι αν μου έχεις τύψεις, κοίτα να τις κρύψεις.
Φάτες, κρέμασέ τις, πνίχτες.
να ‘σαι πάντα γελαστός και προπάντων χριστιανός.

Κι όταν ήρθε η Χιροσίμα
και γινήκαν χύμα τόσοι Γιαπωνέζοι,
οι Αμερικάνοι, γέλαγαν σαν χάνοι
και τους άλλους ποιος τους χέζει.
Ήρθε τώρα κι η Βαγδάτη,
δάγκωσέ τη φάτη, δωσ΄ της λευτεριά
κι όποιος δεν την θέλει, βάλ΄ τον στο τσιγκέλι
και βομβάρδισε παιδιά

Τι κι αν πέρασαν τα χρόνια
είναι σαν κολόνια που τρυπάει την μύτη,
του πολέμου η αηδία τώρα
σαν κυρία μπαίνει και στο σπίτι.
Τώρα σε όλα τα κανάλια
ίδια πάντα χάλια, θεέ μου ξεπεσμός,
να ΄χεις απευθείας κάλυψη της βίας
κι ήρεμος εσύ να τρως.

Όλα γύρω σου το λένε
πως αυτοί που φταίνε πάντα την γλυτώνουν
Και είναι κάτι φουκαράδες
σαν και εμάς λαπάδες που όλο την πληρώνουν.
Όσο τώρα και να κλάψω
όσο κι αν φωνάξω πια δεν ωφελεί
τώρα έχω χάσει πια σ΄ αυτή τη φάση
το μυαλό και την ψυχή.