Θα ‘ρθει μια μέρα που θα ξαναβρώ
τον ξεχασμένο μου τον εαυτό
θ’ αφήσω πίσω ό,τι μ’ ενοχλεί
και θα βουτήξω μέσα στη ζωή
Θα ’ρθει μια μέρα που θα βρω ξανά
τα ξεχασμένα μου ιδανικά
θα πετάξω θα ξεφορτωθώ
ότι ψεύτικο και πλαστικό.

Θα φωνάζω σε δρόμους σε πλατείες σε χωριά,
θα μιλάω για τους νόμους που μας κλέβουν τη χαρά.
Η ζωή μας ανήκει δεν χρωστάμε πουθενά,
δεν πληρώνουμε νοίκι ζούμε μόνο μια φορά.

Θα ’ρθει η μέρα που θα θυμηθώ
γιατί γεννήθηκα γιατί είμαι εδώ,
γιατί περπάτησα πάνω στη γη
και ποιο το νόημα στη ζωή.
Θα ΄ρθει η μέρα η αληθινή
γεμάτη χώμα και βροχή,
θα ξεκινήσω πάλι απ΄ την αρχή
την μπερδεμένη μου ζωή.

Θα κοιτάζω τα αστέρια, θα ανέβω στα βουνά
θα ακούσω τ’ αηδόνια θα μυρίσω γιασεμιά.
Θα φωνάζω στους δρόμους, σε πλατείες, σε χωριά
για τους άγραφους νόμους που δεν μπαίνουν σε κλουβιά.
Η ζωή μου ανήκει και μονάχα εγώ μπορώ
να διαλέξω τον τρόπο, να ζήσω, να χαρώ.